Ancient Taoism in Contemporary
Management Training & Martial Art
MARTRIX ORG.
Get your feeling working!
MARTRIX ORG.
Get your feeling working!
Ancient Taoism in Contemporary
Management Training & Martial Art
Voor meer informatie over Taikiken surf naar de Taikiken pages op https://taikiken.org/ hier kun je een goed idee krijgen over de basis van de krijgskunst en lezen over een aantal mensen die het trainen.
Lees het complete Taikiken boek online, click here…..!
Download het complete Taikiken boek in pdf, click here…..!
Voorwoord
Nooit in zijn geschiedenis heeft budo, de krijgskunde, zo goed gedijd als in de laatste drie decennia welke gepasseerd zijn sinds de Tweede Wereld oorlog. Tegenwoordig worden er over de hele wereld vele verschillende vecht technieken onderwezen.
Maar ik ben onzeker over op z’n minst een fenomeen: onder de stijlen tegenwoordige in de mode, er zijn dingen welke in geen geval geacht kunnen worden vechtkunde technieken te zijn.
Omdat televisie en de film industrie zorgeloos iedere vorm van vechten als oosterse vechtkunde in circulatie brengt, ben ik een beetje onzeker wat het woord budo op de dag van vandaag voor velen betekent. Maar, als we de vraag van de kwaliteit er buiten laten, kan ik zeggen dat het een goede zaak is dat veel mensen nu de een of andere manier van krijgskunde leren en de nuttige goede kwaliteiten hiervan toepassen in hun leven en manier van denken. Niettemin, blijft het verkeerd de ware natuur van de vecht technieken op te offeren of te vervormen, enkel voor het doel hen bij een groter aantal mensen te introduceren.
Het is waar dat ieder tijdperk zijn eigen interpretatie van budo moet ontwikkelen, maar zo’n interpretatie moet niet afwijken van de grondbeginselen van de weg van de krijgskunde.
En ik heb de mening dat van budo zoals het tegenwoordig onderwezen wordt vaak gezegd kan worden dat het te ver gegaan is. Als ieder beoefenaar van de krijgskunde niet stopt met het toegeven aan de moderne tijden omwille van het verspreiden van zijn eigen individuele leer en zich niet geheel wijdt aan de serieuze gedachte van de werkelijke aard van budo zelf, kan er geen verdere ontwikkeling zijn van de krijgskunde in de toekomst. In wezen zijn krijgskunsten zaken van strengheid en gewicht omdat, in het verleden, beoefening echt gevaar voor lijf en leden met zich meebracht. Mensen die zich er mee bezig hielden bevonden zich vaak op het randje van de dood. Vandaag de dag, brengt het beoefenen van krijgskunsten natuurlijk weinig risico voor je leven met zich mee, maar dit betekent niet dat het essentiële karakter gewijzigd is. Zelfs niettegenstaande dat de krijgskunsten heden als sport behandeld worden, moeten de mensen die hen beoefenen nooit het element van strengheid gebaseerd op het riskeren van je leven vergeten. Bovendien, moeten leraren zich de essentie van de zaak altijd in hun gedachten voorop stellen. Personen die het lesgeven in krijgskunde zien als niets meer dan een manier om hun brood te verdienen, krijgskunde technieken in hun eigen voordeel gebruiken, of welke hun kennis gebruiken om er egoïstisch voordeel mee te behalen, dragen niets bij aan de groei van budo.
Terwijl ik gedurende de Tweede Wereld oorlog aan de frontlinies van de gevechten in China was, leerde ik de ware aard van het menselijk leven kennen. In dezelfde periode leerde ik de werkelijke waarde van chüan-fa (kempo) als een resultaat van de mogelijkheid om met Wang Hsiang-ch'i te studeren, de grootste chüan-fa expert in China van zijn tijd. Ofschoon ik voordat ik hem ontmoette zelfvertrouwen had ontwikkeld in de krijgskunde, vooral in kendo en judo leerde Wang me de grootheid of ware budo.
Wang Hsiang-ch'i's leer methode vereist enorme hoeveelheid tijd en zou hoog ineffectief geacht worden in deze tijd van onvoorwaardelijk geloof in rationele manieren van denken. Bijvoorbeeld, de ontwikkeling van ki het onderwerp van dit boek werd onderwezen door middel van een lange en, voor een jonge ongeduldige man zoals ik, inspannende methode van het herhalen van jaren en jarenlang zen staan totdat het individu de kracht van ki van binnenuit zijn eigen lichaam ontwikkelt heeft. Maar nu nadat er dertig jaar gepasseerd zijn sinds we van elkaar gescheiden zijn, ben ik de betekenis van Wang Hsiang-ch'i’s lessen gaan inzien omdat ik gedurende die tijd in hen geloofde en hen in de praktijk bracht. In anderewoorden, het begrijpen van de krijgskunsten heeft een lange tijd nodig gedurende welke de persoon zijn technieken moet perfectioneren en overtuigt moet raken van hun waarde en effectiviteit. Geen mate van rationalisme of wetenschappelijk denken kan het benodigde resultaat produceren. De persoon die de ware natuur van de krijgskunde beoefent kan niet hopen te begrijpen wat hij doet als hij bezorgd is welke trainingsmethoden progressief zijn en welke ouderwets, want de enige methode is jezelf volledig in de krijgskunsten te gooien en zowel je lichaam te cultiveren als je ki.
Omdat ik het zo voel, heb ik nadat ik China verliet, mijn eigen training voortgezet maar geen moeite gedaan om anderen les te geven of om deze speciale benadering van krijgskunde te verspreiden. Gedurende deze lange periode, zijn een aantal personen er van overtuigd geraakt dat mijn aanpak de juiste was, en zijn mee gaan doen met mijn training. De laatste tijd is het aantal mensen gegroeid en omvat zelfs mensen uit andere landen. En nog steeds heb ik geen intentie een trainingshal te openen of les te geven op de manier van een gewone instructeur. Toen Japan Publications, Inc., me vroeg dit boek te produceren, twijfelde ik, aangezien ik me afvroeg of het mogelijk was in tekst en foto’s mijn vorm van kempo uit te leggen, welke geleerd en meester gemaakt moet worden met het lichaam.
Hier aan toevoegend, koesterde ik twijfels over de waarde van krijgskunde geleerd uit boeken. Maar ik heb het heroverwogen. Allereerst dacht ik dat er misschien mensen zijn die de ware bedoeling van iets kunnen begrijpen van niets meer dan het onderzoeken van een foto. Toen, realiseerde ik dat de conditie van mij interne organen het resultaat van Taiki-ken me instaat stelde tot op rijpe leeftijd in goede gezondheid te blijven, ik zag in dat mijn kennis anderen kon helpen van hetzelfde goede lot te genieten. En deze overwegingen hebben mij er toe doen besluiten mijn gang te gaan met het schrijven en publiceren van het boek.
Tot slot, wil ik de kans gebruiken om mijn dankbaarheid uit te drukken aan twee groepen mensen welke mij geassisteerd met dit project. Eerst, mijn mede leerlingen in Taiki-ken: mijn schoonzoon Yoshimichi Sato; mijn oudste zoon, Akio Sawai; Mikio Goto; Kazuo Yoshida; Norimasa lwama; Yukio Ito; Masashi Saito; Yasuo Matsumura; Mitsuo Nakamura; Jan Kallenbach; en Roland Nansink. Ten tweede cameraman, Hideo Matsunaga, en Chikayoshi Sanada, die de leiding had over het editorial werk.
maart, 1976
Kenichi Sawai
In het begin van de jaren 80 publiceerde het toen populaire krijgskunst magazine ZEN DO KAN twee door mij geschreven artikelen over Taikiken en mijn belevenis van Taikiken training op dat moment. Januari 2003, Ron Nansink Om deze artikelen in PDF file te downloaden klik hier
